Halloween betekent verkleedpartijen, pompoenen, trick or treat, griezelen... Soms levert halloween ook inspiratie voor een leuk dansnummer. Hieronder vind je de links naar mijn vijf favoriete griezeldansen:
The Carnevil Dance uit 'Fame' (2009)
Leuke hiphop in prachtige kostuums op 'You'll Find a Way' van Santogold in een remix van Switch & Graeme Sinden.
'Unzip my body, take my heart out.' Ik heb zelf ooit les gegeven op 'Ramalama (Bang Bang)' vanRóisín Murphy, maar het was niet bij mij opgekomen om er een zombiedans van te maken. Het ritme leent er zich nochtans perfect toe. De choreografie van Wade Robson wordt gedanst door de top 20 van de Amerikaanse SYTYCD en dat doen ze met veel overtuiging!
De Time Warp is technisch niet echt een uitdaging, maar het is zeker een aparte ervaring. In Albuquerque heb ik een vertoning van 'The Rocky Horror Picture Show' bijgewoond waarbij het publiek voortdurend reageerde op de dialogen in de film met kreten en gebaren. En de Time Warp? Die doe je uiteraard mee. 'HEY CHUCKIE, HOW'S IT DONE?' It's just a jump to the left... De aflevering van Glee gebaseerd op 'The Rocky Horror Picture Show' kreeg wel wat kritiek in Amerika, maar het is één van mijn favoriete episodes.
'I'm nog like other guys.' 'Thriller' van Michael Jackson mag uiteraard niet ontbreken in dit lijstje. Je moet wel even geduld hebben, de zombiedans begint pas na 8:28 minuten in deze superlange videoclip. De choreografie is van Michael Peeters, die ook de choreografie van 'Beat It' heeft gemaakt en erin meedanst als de bendeleider in het wit.
Niet echt bedoeld als halloweendans maar toch creepy: Jennifer Beals (of haar stand-in Marine Jahan) in 'Flashdance' op 'Imagination' van Laura Branigan.
"Dansen is álles voor mij. Eten, drinken, lopen, slapen, denken - heel mijn leven draait rond dansen. Als ik muziek hoor en ik doe mijn ogen dicht, dan zie ik dans: een salto, een sprong, een gestrekt been... En dan begin ik ook te bewegen, maakt niet uit waar ik ben - desnoods aan de bushalte." Dinsdag staat er een interview met Meysam Noori in de Humo.
Meysam, de Amsterdammer uit Afghanistan, is mijn favoriet in SYTYCD. Zijn optreden gisteren was niet zo pakkend als de week voordien, maar hij danste met overgave en plezier. Ik hoop dat hij nog ver geraakt.
Aaaah lekker, dat gevoel heb ik ook als ik hem zie dansen. You move me, Meysam!
Tijdens een dansvoorstelling zou je af en toe op pauze moeten kunnen drukken, om ten volle te kunnen genieten van een prachtige sprong of pose. Fotograaf Richard Calmes legt die momenten voor ons vast. Hij maakt wondermooie foto's van dansers in de studio maar ook op locatie, en die kan je allemaal bekijken op zijn site: richardcalmes.com
Vandaag ben ik naar bodydynamics in CC Berchem gaan kijken. Zonde dat de zaal maar voor de helft gevuld was, want het was een inspirerende ontmoeting tussen professionele en amateurdansers en -choreografen uit België en Nederland.
Eerst toonden vier amateurgezelschappen een eigen choreografie, die creatief in ideeën, bewegingen en opstellingen was. De uitvoering in groep was technisch prima en strak, maar niet alle dansers waren klaar voor een solo; de inleving was er nog niet. Work in progress door Compagnie Arlekino uit Hove was veruit de beste choreografie en uitvoering. De dansers waren aan elkaar gewaagd, en bewogen vloeiend en met gevoel.
Na de amateurgezelschappen was het de beurt aan de professionele dansers van Retina Dance Company. In Layers of Skin dansten de zes met een kracht, gevoeligheid en veelzijdigheid die naar adem deed happen. De choreografie van Filip Van Huffel en de opwindende muziek van Joris Vanvinckenroye waren volledig op elkaar afgestemd.
De vier amateurgezelschappen hadden materiaal gekregen van Van Huffel om in hun thuisbasis te bewerken. Het afgelopen weekend kregen ze de kans om met hem en de andere gezelschappen samen te werken. In Dark Room, het resultaat van de samenwerking, vormden de 40 dansers één geheel, de gezelschappen waren niet langer aparte eenheden maar vloeiden in elkaar over. De verschillen in techniek en uitstraling waren weggewerkt. Solo's zagen er goed uit en werden vol zelfvertrouwen gedanst. Het opzet van Danspunt en de andere organisaties is absoluut gelukt: de kwaliteit van dansproducties met amateurs opkrikken. Proficiat aan de dansers en choreografen, professionelen en amateurs!
Wie de kans krijgt, moet zeker een voorstelling van Retina Dance Company meepikken.
Ik ben vandaag naar Body Language gaan kijken, de dansfilm met Floris en Lorenzo uit de vorige editie van So You Think You Can Dance. Zelfs Eldrick doet mee!
De ingrediënten voor een dansfilm zijn steeds dezelfde:
1) de ultieme dansdroom: toegelaten worden tot een dansacademie of -gezelschap of een wedstrijd winnen, zoals de Battle of Broadway in deze film
2) tegenslag, inclusief blessures en liefdesproblemen
3) dankzij de hulp van vrienden en het nodige doorzettingsvermogen wordt de danser 90 minuten later toegelaten tot die danscademie of dat gezelschap, of wint (net niet) die wedstrijd.
De film eindigt uiteraard met een grandioze dansfinale. Dat is in Body Language niet anders.
De hoofdrolspelers in dansfilms kunnen meestal goed dansen maar iets minder goed acteren. Dat is hier niet anders.
Maar waar draait het om? De dans! In Body Language zitten véél mooie dansscènes. Enkel Roy Julen staat bij de aftiteling vermeld als choreograaf, maar de dansstijlen in de film zijn zo divers dat hij The Ultimate Dance Battle had kunnen winnen: hiphop, breakdance, maar ook salsa, modern en zelfs paaldansen.
De scène waarin de drie jongens hun frustraties van zich af dansen – dezelfde bewegingen maar elke in zijn eigen stijl op een andere locatie – is héél mooi in beeld gebracht. De dansbewegingen zijn ook zo gefilmd en met effecten bewerkt dat ze nog beter tot hun recht komen: battles met de camera als tegenstander, slow motion voor de flips van Lorenzo, The Matrix’ bullet time-effect bij Floris…
Publiekslieveling Floris is de bad guy in deze film! Floris kon blijkbaar moeilijk tijd vrijmaken voor de film omdat hij door SYTYCD al te veel schooltijd verloren had. En dus heeft hij niet zo'n grote rol als we gehoopt hadden, maar wel een paar supercoole moves. Lorenzo is de ster van de film, hij komt vaak in beeld free-running o.a. in Central Park. Over het danstalent in de film heb ik geen klachten. Ik zou de film zo opnieuw willen zien, wel even snel doorspoelen tijdens de houterige dialogen.
Doen verder nog mee in Body Language: Ingrid Jansen (winnares van Dancing Queen 2008), Signoury Korper (SYTYCD 2008), Boris Schreurs (De weg naar Fame) en Ruben Solognier (Onderweg naar morgen).
Bekijk de trailer van Body Language:
The Partysquad ft. Rochelle & Jayh met de titelsong Body Language (Ride)
Ik was aangenaam verrast door de mooie choreografieën tijdens de Cubaanse bootcamp van 'So You Think You Can Dance'. Het was niet het soort Latijnse dans dat de dansers verwacht hadden; geen mambo à la 'Dirty Dancing' en ook geen salsa - "dat is voor toeristen".
Nee, de choreo van Luisa en Rigoberto was een originele mix van moderne dans, Afrikaanse dans en sensuele Latin bewegingen. Ondanks het moeilijke ritme zag het er technisch niet zo slecht uit. Voor zover je dat kan zien op tv. De dans zou best wat duidelijker in beeld gebracht mogen worden. Ik kijk toch vooral naar het programma om dans te zien, niet voor het emotionele drama.
De dansers worstelden vooral met het sensuele aspect van de dans (of kwamen er niet aan toe na één dag oefenen). Volgens de Cubaanse choreografe Luisa zijn Belgen en Nederlanders niet gewend elkaars lichaam en zweet aan te raken, en slagen de meesten er daarom niet in om elkaar aan te voelen en de dans te combineren met passie en seks.
Mochten de danspartners in 'Dirty Dancing' nog ver uit elkaar staan - 'This is my dance space. This is your dance space. I don't go into yours, you don't go into mine' - tijdens de Cubaanse bootcamp was het 'Love her! Grab her!'
Quote van Luisa: Een danser mag niet tevreden zijn met wat hij al kent. Ze moeten iets bijleren van iedereen en van overal.
